εχω και εγω καρκινο

Είμαι 37 ετών και από τα 31 μου πάσχω από καρκίνο. Είχα μία επιχείρηση που δεν μπορούσα πλέον να εργαστώ και την έκλεισα. Πήρα μία αναπηρική σύνταξη αξιοθρήνητη και ασχολούμαι πλέον με τη φροντίδα των παιδιών, όταν βέβαια δεν είμαι στο νοσοκομείο με κάποια μετάσταση. Κάθε χρόνο ο καρκίνος με θυμάται και κάνει την παρουσία του αισθητή. Νοσοκομείο με μετάσταση στη συνέχεια χειρουργείο και το αποτέλεσμα ακτινοβολίες, χημειοθεραπείας, πέσιμο μαλλιών, αναιμία, αδυναμία και ότι άλλο φανταστείς. Κάποιες στιγμές νομίζω ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε άλλον. Βέβαια όλοι γύρω μου όταν με βλέπουν να είμαι πάντα γελαστή και ευδιάθετη απορούν με το κουράγιο μου. Έχω περάσει ασύλληπτες καταστάσεις και θέλω να τονίσω ότι δεν το βάζω εύκολα κάτω. Αυτός είναι ο λόγος που γράφω τις σκέψεις μου. Πιστεύω αυτός που ζει τον καρκίνο είναι ο πλέον κατάλληλος να καταλάβει τι περνάει και κάποιος άλλος καρκινοπαθείς. Έτσι λοιπόν θα ήθελα να διαβάσετε τις σκέψεις μου και να μοιραστείτε και το δικό σας πρόβλημα